اخلال در روند انتخابات
الآن هم مأیوس نیستند، آنها که نگذارند این رئیس جمهور که، مردم خودشان باید تعیین کنند، نگذارند تعیین بشود. 124 نفر بیایند و داوطلب بشوند براى رئیس جمهور، معلوم است معنایش چیست. 124 نفرى که مردم اکثرشان را نمى‏شناسند. شاید ده تاشان را بیشتر مردم نشناسند. تویشان اشخاصى که بى‏عقل هم هست، مى‏گویند هست. من نمى‏دانم، اما مى‏گویند اشخاص منحرف هم هست. این براى چى. صد و بیست و چند نفر کاندیدا، واقعاً اینها اعتقادشان است؟ احتمال این را مى‏دهند که پیش ببرند؟ احتمال مى‏دهند که یک جمعیت زیادى به آنها رأى بدهد نه، مى‏خواهند اخلال کنند. اخلال است. این خود اخلال است. یک مملکتى، صدو چند نفرى رئیس جمهور مى‏خواهند بشوند. صدو چند نفر آدمى که بعضیهاشان مثل اینکه مثلًا، بار فروشند. یک همچو مسائلى تو آن هست. من نمى‏دانم. درست نمى‏شناسم من. این خودش یک نحوه اخلالى است که در یک کشورى، صد و بیست و چند نفر، اینها داوطلب بشوند، براى اینکه مى‏خواهم رئیس جمهور بشوم و بعد هم خواهید دید که در این مثلًا تبلیغاتى که باید بکنند، خواهید دید که چه گروههایى تبلیغات مى‏کنند. نه از باب اینکه برسند به رئیس جمهور. از باب اینکه نگذارند رئیس جمهورى پیدا بشود، و لااقل اخلال کنند به اندازه‏اى که منعکس کنند در خارج که اینها یک همچو جمعیتى، ایران یک همچو کشورى هست.صد و بیست و چند نفر مى‏خواهند رئیس جمهور بشوند و همه هم به جان هم ریختند و بعد هم خواهید دید که اینها چه بساطى سر هم درمى‏آورند. اینها همه اخلالگرى هست، و ما از این مسائل، شاید اکثر جوانهاى ما از این مسائل غافل باشند. و بعد خدا مى‏داند که در قضیه مجلس شورا چه خواهد شد. و مانده آنکه بدتر از همه است براى اینکه، حدود مثلًا فرض کنید، دویست نفر مى‏خواهد وکیل بشود. این شاید چندین هزار نفر خودشان را منتخب کنند. رئیس [جمهور بشوند]، مى‏خواهند نگذارند یک مطلبى بشود. یکوقت این بود که- یک اشخاصى- ما مواجه با یک اشخاصى بودیم که اینها واقعاً راه را، راه ما را راه صحیح نمى‏دانستند. خودشان یک راه صحیحى داشتند. خوب، یک چیزى بود. مى‏نشستند صحبت مى‏کردند که این راه درست است یا آن درست. یکوقت این است که قضیه این نیست. قضیه این است که اینها از یک نقطه مى‏ترسند و آن اسلام است و از یک جمعیت مى‏ترسند. آنهایى که به اسلام اعتقاد دارند، آنهایى که در راه اسلام فعالیت مى‏کنند. این سیلى که این ابرقدرتها از ایران خوردند، از اول عمرشان تا حالا نخورده بودند این سیلى را.
منبع : صحیفه امام، ج‏12، ص: 97