با مشاهده بعضی از منش ها و رفتارهای رئیس جمهور، اهمیت و زیبایی بعضی از سفارشات در خصوص اخلاق حاکمان پس از عمل به آن و در محیط اجرا بیشتر نمایان می شود.
وقتى که سران جامعهاى صاحب خصوصیات پسندیده و یا بالعکس باشند طبعا اغلب مردم نیز در دراز مدت به پیروى از آنها واجد همان اخلاق مىگردند. این خصایص به تدریج در بین افراد جامعه بسط و نفوذ یافته و به عنوان معیار و ملاک در سطح جامعه تلقى مى گردند.
تاثیر رهبران اجتماعى در جامعه به حدى بالاست که پیامبر اسلام(ص) فرموده اند: «دو گروه از امت من اگر فاسد شوند امت من فاسد مىشود و اگر به صلاح و نیکى گرایش پیدا کنند امت من صالح مىشود: دانشمندان و مسؤولان (مدیران و اندیشمندان)، و در روایات داریم که ‹‹ الناس على دین ملوکهم»، مردم دنبالهرو رهبران و مسؤولان خود هستند و در روایتی دیگر مولای متقیان می فرمایند:مردم به دولتمردان خود شبیه ترند تا به پدرانشان. التزام مدیران حکومتى به هنجارها در جوامع اسلامی که بالاترین و موثرترین نقش الگودهی در جامعه را دارند، از اهمیّت ویژه اى برخوردار است.
یکى از این هنجارها و ارزشها که در آموزه هاى دینى بدان سفارش شده، ساده زیستى حاکمان جامعه اسلامی است، پیامبر اسلام و ائمه اطهار ضمن تقید به این صفت پسندیده، با اقشار ضعیف جامعه بدون تکلف معاشرت و رفتار می کردند که این سادگی و فروتنی نشات گرفته از باور راسخ انها به قیامت و ناپایداری زندگی دنیوی و اعتقاد قلبی به فقر ذاتی انسان در برابر خداوند قادر بی همتا و نیز کاستن از تبعات ناشی از مشاهده فخر فروشی متمولان جامعه بر اقشار ضعیف بوده است.
در تاریخ کشور ما نیز قصه چگونگی سلوک فرمانروایان و مدیران بسیار مفصل است که در اکثر موارد پر از غصه و رنج برای رعیت بوده و در این مجال قصد بازگویی ان نیست. اما در تاریخ چند دهه اخیر پس از سرنگونی حکومت خاندان پهلوی که علاوه بر فساد به اشرافی گری و فئودالیسم نیز مزین بودند، با ظهور انقلاب و تا سالهای 68- 67 ، در فضای حاکم بر جامعه که منبعث از حال و هوای جبهه و حالات معنوی و عرفانی حضرت امام و سیلان روحیه خالص و بی غل و غش رزمندگان روحیه سادگی بر جامعه حاکم بود ولی پس از آن خطبه معروف و تغییر ارزشها و نگرش بسیاری از مدیران و ورود تز سرمایه داری به بهانه تعدیل و خصوصی سازی؛ اشرافیت و مانور تجمل و مصرف گرایی به یک رویه شایع در جامعه تبدیل شد که با توجه به عدم زیر ساختهای اقتصادی و فرهنگی و ناکارامدی دستگاههای نظارتی، اوضاع و روند امور آن شد که همه می دانیم.
در طول این سالها اکثر مردم با وجود تلاش و کوشش برای بدست اوردن حداکثر رفاهیات و امکانات مورد نیاز و مطلوب برای خود و خانواده ، در اغلب موارد توانایی رسیدن به مطلوب و دلخواه خود را نداشته اند ولی با توجه به زحمات و مشقاتی که برای این نظام و انقلاب کشیده اند تصور زندگی اشرافی برای مدیران و مسئولان و اطرافیانشان انها را رنج داده و همواره دوست داشته اند که مسولان انها نیز تافته جدا بافته از متن جامعه نباشند و مشی و سلوک زندگی شان شبیه و یا با تفاوتی اندک از سطح زندگی اکثریت باشد و به مدیرانی که به زی سادگی خود را اراسته اند به دیده احترام نگریسته و برای صاحبان چنین ارزشی به خصوص اگر در رده های مدیریتی کلان کشور بوده اند به بزرگی یاد می کنند حتی اگر ریاست انها بیش از 48 روز طول نکشیده باشد.
مردم با بها دادن به این خصلت پسندیده و پیامبر گونه و با بی توجهی به مغلطه کاری ها و شانتاژها و تخریب ها که توسط صاحبان تهی و بیگانه از این ارزش انسانی صورت می پذیرد؛ به حاملان و دارندگان این خصلت پسندیده ارج می نهند.